به گزارش خبرنگار مهر، تکواندو ایران از دوران طلایی و موفقیت های مستمر در میادین بین المللی فاصله گرفته و کارشناسان و قهرمانان صاحب نام این رشته مشکل اصلی را در مدیریت این فدراسیون جستجو می کنند. در واقع سیر نزولی تکواندو ایران از کسب مدال برنز در رقابتهای جام جهانی مکزیک آغاز شد و صغف فدراسیون در جمع کردن حواشی و متعاقب آن بالا رفتن فشار روحی، روانی بر اعضای تیم ملی به شکست تاریخی در ریو ۲۰۱۶ و حذف از جام جهانی باکو انجامید.
برخورد غیرمتعارف با مربی و تکواندوکار ایرانی آذربایجان نشان از فشار روانی بالا روی فدراسیون داشت و در قبال تمام این انتقادات به جا و منطقی و خواست به حق خبرنگاران یعنی همان «پاسخگو» بودن، بی تفاوت ماند.
کنار رفتن ذوالقدر و مقانلو و در پی آن تشکیل شتابزده کمیته و شورای فنی، انتخاب فردی با کمترین اطلاعات و تجربه به عنوان رئیس سازمان تیم های ملی و خروجی اقدامات انجام شده نشان داد که فدراسیون تنها در پی شانه خالی کردن از زیربار فشار رسانه ها و جامعه ورزش کشور بوده و برنامه خاصی ندارد و «در» روی همان پاشنه می‌چرخد!
با تداوم روند ضعیف تکواندو در سال ۲۰۱۷ از رقابتهای قهرمانی جهان گرفته تا چهار مرحله رقابتهای گرندپری، جامعه تکواندو انتظار این را داشت که سیدمحمدپولادگر به عنوان فردی که در ۱۶ سال گذشته سکان هدایت این رشته المپیکی را برعهده داشته، فضا را برای تزریق خونی تازه به تکواندو آماده کند. این عده معتقدند پولادگر تمام توان علمی و عملی خود را در چهار دوره ریاست برتکواندو به کار گرفته و چیز تازه ای ندارد که به این رشته اضافه کند.
اما ثبت نام مجدد وی برای پنجمین دوره متوالی در انتخابات ریاست فدراسیون نشان داد که وی قصد ندارد میدان را برای فرد دیگری خالی کند و ورود غیر منتظره مختار کلانتری با سابقه همکاری در سالهای پایانی دهه ۷۰، سرآغاز رقابتی جذاب بین این دو بود که طی روزهای گذشته و در نزدیکی برگزاری مجمع انتخاباتی ابعاد تازه ای گرفت و جلسات مشترک بین این دو به تعامل ختم نشد.
انتشار خبر کناره گیری قریب الوقوع پولادگر از انتخابات که به دستور وزارت ورزش و البته خواست جامع تکواندو بود، نشان از توجه ویژه دستگاه ورزش به مشکلات ریشه‌ای تکواندو داشت. اما داورزنی که هنوز شائبه همکاری پسرش با مجموعه تکواندو و قرارداد سالن بدنسازی مطرح شده بود، بعد از مجمع فوتبال این موضوع را تکذیب کرد. هرچند معاون وزیر از دیدگاه خود اظهار نظر کرده و بی میل نیست که تکواندو همچنان با مدیریت پولادگر اداره شود، ولی تضاد در موضع وزارت وجود دارد.
ضمن اینکه حاشیه های ایجاد شده در خصوص کنار رفتن پولادگر و «تعلیق فدراسیون تکواندو» ایران، بیشتر از آنچه واقعیت داشته باشد به مسئله خود ساخته ای می ماند که تنها برای درحاشیه قراردادن اصل موضوع مطرح شده و بس! چرا که دوران چهارساله مدیریت پولادگر ۱۰ دی ماه پایان می رسد.
مانند چهار سال قبل از اعضای مجمع بخصوص روسای هیات هایی که توسط مدیریت فعلی فدراسیون انتخاب شده اند، انتظار می رود بیشتر از آنچه به فکر ابقای رئیس خود باشند، «تکواندو» را اصل قرارداده و با بررسی دقیق برنامه نامزدها، آنچه به صلاح تکواندوست، رقم بزنند و امید آنکه مجمع تکواندو با بهترین انتخاب پیروز اصلی این آزمون بزرگ و جدی باشد.
گزارش: محمد بیرامی
نظر شما